Iedereen kent social media tegenwoordig. Er zijn tientallen apps zoals bijv. Facebook, Instagram etc. En zo bestaat er ook Tiktok. Het is vooral bekend onder de jongere doelgroep. Voor degene die het niet kennen, het is een platform voor iedereen die een willekeurig filmpje wil plaatsen of bekijken. Zo'n filmpje kan door een kijker 'geliked' worden door het aanklikken van een hartje of er kan willekeurig commentaar gegeven worden. Ook ik heb heel wat tijd doorgebracht op Tiktok en kwam daar heel soms een filmpje tegen van een Amerikaanse vrouw die een omkeerplastiek had.
Vol aandacht bekeek ik het filmpje en verbaasde me erover dat ze zich zo schaamteloos durfde te laten zien aan het 'grote' publiek. Een omkeerplastiek blijft immers bijzonder en apart om te zien. Ondanks het grote aanbod filmpjes en de verscheidenheid er van bleef het echter zeldzaam om een omkeerplastiek tegen te komen. Als ambassadeur voor een beter leven na kinderkanker wil ik me graag sterk maken voor het feit dat kinderen zich gehoord en gezien voelen juíst nadat ze klaar zijn met hun behandelingen en operaties van kinderkanker. Ik zeg bewust niet nadat ze 'genezen' zijn kinderkanker. Want klaar ben je er eigenlijk nooit echt mee. Soms fysiek niet, soms mentaal niet en soms allebei niet. En ook als je van beide geen last hebt voel je je soms toch vaak 'anders'. Jij hebt immers een herinnering die je je hele leven meedraagt die weinig andere kinderen met je delen. Je herkent vast wel de volgende uitspraken; 'het is nu toch achter de rug? Je kunt nu toch weer 'gewoon' verder?' Dat geeft vaak een klote gevoel want, je wil wel maar kunt het verleden nou eenmaal niet wegvagen? En als je fysieke en/of mentale LATE effecten hebt dan moet je zelfs nu nog met je verleden dealen...ik dwaal af...terug naar Tiktok.
Wat als ik nou eens zelf een account aanmaak op Tiktok en zelf meer bekendheid ga geven aan de omkeerplastiek? En aan het leven tijdens en ná kinderkanker? Zou daar interesse voor zijn? Mijn ogen staren meteen naar buiten en ik begin de plussen en minnen in mijn hoofd te benoemen. Stop. Ik weet dat dit nergens toe gaat leiden en ik wrijf met mijn linkerhand over mijn rechterschouder. Daar staat ingegraveerd 'Um passo de cada vez'. 'Stapje voor stapje', als eerbetoon aan de psycholoog die me ooit leerde dat het meest kleine stapje ook vooruitgang is. En dus maak ik een account aan op Tiktok onder de naam (hoe kan het ook anders) 'Levenmeteenschaduw'.
Meteen post ik mijn eerste filmpje. Het is een fragment uit de serie 'Niet klein te krijgen', een jongen met een osteosarcoom die een omkeerplastiek krijgt.
Het filmpje gaat vrijwel meteen viraal (zoals dat modern heet) en krijgt 166K views... dit betekent dat er interesse voor is en dat mensen er graag naar kijken. Wauw, dit had ik niet aan zien komen. Ik plaats meteen weer een filmpje. Binnen 24 uur heb ik 10K views. Dit gaat lekker, het motiveert me. Langzaam laat ik eerst mensen kennis maken met het fenomeen kinderkanker, omkeerplastiek. En dit ga ik steeds meer uitbreiden naar ...wie weet? Het geeft me wederom de duidelijke boodschap dat er 1 heel belangrijke regel in dit leven geld:
Niet denken of alleen maar erover praten, maar doén! En dan vooral dat laatste...niet alles maar uitstellen, maar doén.
Reactie plaatsen
Reacties